واسه کشورگشایی، همیشه نیاز به جنگ و خونریزی نیس و راه های ساده تری هم واسه این مسئله هست.
بخاطر این، فردی تصمیم گرفته میان دو کشور صربستان و کرواسی، یه کشور کوچیک به نام «لیبرلند» تاسیس کنه.
به نظر می رسه ایشون در این راه با مشکلاتی مواجه شده و اگه به سرزمین خودش وارد شه، به وسیله پلیس دستگیر می شه.
در ادامه همراه ما باشین تا داستان براتون روشن شه.
کشور لیبرلند تنها هفت کیلومتر مربع وسعت داره و از تالابی خالی از ساکنان تشکیل شده.
اما براساس گفته های آقای «ویت جِتلیکا» اولین رئیس جمهور این سرزمین، لیبرلند رویاهای آزادی خواهانه ای مانند نبود پرداخت مالیات اجباری، نبود کنترل اسلحه و به کار گیری بیت کوین به عنوان ارز رو دنبال می کنه.
ایشون، نامزدش و تعدادی دیگه از همراهان، در سال ۲۰۱۵ میلادی پرچم کشور رو در این سرزمین برافراشتند و آقای جتلیکا رو به عنوان رئیس جمهور انتخاب کردن. بعد از این ماجرا، ایشون بیشتر از نیم میلیون نفر رو به صورت آنلاین سیتیزن کرد.
اون حتی کابینه اش رو هم انتخاب کرد و منتظر سفیران بین المللی بود. آقای جتلیکا از طرف سرمایه گذاران آزادی خواه پشتیبانی مالی می شد.
اون حتی گذرنامه های دیپلماتیک رو هم به چاپ رسونده بود.
تنها یه مشکل وجود داشت؛ نه اون نه هیشکی دیگه نمی تونستن اون منطقه رو واسه بیشتر از یه سال اشغال کنن. لیبرلند رو میشه نمونه روشن قانون قضایی «سرزمین هیچکی» دونست. این مکان قبلا جزء کشور صربستان حساب می شد، اما جنگ داخلی و تجزیه یوگوسلاوی در دهه ۱۹۹۰، باعث شد که سرزمین نامبرده به کشور کرواسی تعلق یابد.
کرواسی تشکیل اینجور کشوری رو نپذیرفت. اگه اینجور مسئله ای رخ می داد، مناطق تحت سلطه این کشور کوچیک تر می شدن. از طرف دیگه، صربستان از این موضوع خیلی ناراضی نبود، چون مرزهایش انگار گسترش پیدا می کردن. با این حال، هر دو کشور با تشکیل کشور لیبرلند مخالفت کردن. اما رئیس جمهور ۳۲ ساله سرزمین کوچیک، بر خواسته خود اصرار میکنه.
با وجود اون که کرواسی با موضوع مخالفه، اما در عین حال هم دوست نداره سرزمینی رویایی تشکیل شده از آزادی خواهان مسلح شکل بگیره.
به خاطر همین، این کشور هر کسی که میخواس به لیبرلند وارد شه و حتی از آب هاش عبور کنه رو دستگیر می کرد.
حتی خود آقای جتلیکا هم دستگیر و جریمه شد و کرواتا ایشون رو در این کشور هم راه ندادند.
اما اون مردی نیس که به این راحتیا تسلیم شه.
ایشون در سراسر دنیا با آزادی خواهان ملاقات کرده، در کنفرانسای مربوطه شرکت می کنه و تلاش می کنه با به کار گیری شبکه های اجتماعی، لیبرلند رو زنده نگه داره.
اون حتی مسابقه ای رو در مورد معماری کشور برگزار کرده که داوطلبانی از سراسر دنیا هم در اون شرکت کردن.
رئیس جمهور دو نگرانی اصلی داشت، شرکت در کنفرانسی درباره اقتصاد کلان منطقه ای، و درخواست واسه رفع اتهام ورود قانونی به لیبربند. شرکت در کنفرانس، قصد پاک ایشون رو به عنوان نماینده قانونی یه کشور واقعی نشون می داد. هم اینکه، اون می تونست تعدادی برشور رو در اختیار مامورین اروپایی بذاره. اون و دیگه هم پیمانانش باور دارن که وجود یه بازار آزاد در میان منطقه بالکان می تونه به اقتصاد بی حرکت این سرزمین خیلی کمک کنه.
مسائل قضایی و حقوقی هم به خودی خود پیچیده بودن. یه دادگاه عالی رتبه کرواسی، حکم محکومیت اولیه رو لغو کرد و موضوع رو واسه بررسی دوباره به دادگاه های محلی پایین تر برگشت داد. اگه کرواسی ایشون رو واسه ورود غیر قانونی به لیبرلند جریمه می کرد، اون می تونست این برداشت رو داشته باشه که واقعا مرزی بین المللی در اون منطقه هست.
در واقع اون امیدوار بود که دادگاه اولیه، مرز میان کرواسی و صربستان رو مشخص کنه.
اما قضات احساس کردن که موضوع مورد بحث، بالاتر از تواناییای اوناس و به خاطر همین، مسئله به حالت تعلیق درآمد
نقشه این بود، اگه ایشون نمی تونه در لیبرلند حکومت کنه، می تونه به دنبال راه حلی موقتی (ساکن بودن در خونه ای قایقی واقع در دانوب) نزدیک به سرزمین مورد علاقه اش باشه. دیگه قایقا هم به عنوان اقامت گاه های دیپلماتیک و محلی واسه برگزاری جلسات استفاده می شن.
این جور اقدامات، قصد جدی اونا رو نشون میده. خوزه میگوئل ماسکیِتوئم به عنوان وزیر امور خارجه فعالیت می کنه.
ایشون طبق گفته های خودش، قبلا یکی از فرماندهان ارتش ایتالیا بوده و به عنوان یکی از حافظان صلح سازمان ملل در کوزوو فعالیت کرده.
اگه کشورای کرواسی و صربستان بخوان اختلافات مرزی خود رو کنار بذارن، دیگه سرزمینی نمی مونه که واسه ساخت لیبرلند استفاده شه.
بد نیس در این جا کمی بیشتر درباره عبارت «سرزمین هیچکی» توضیح بدیم:
میدون جنگ میان خط مقدم دو مخالف، منطقه ای حائل میان دو کشور و قطعه زمینی که بدون حکومت و بلامعارضه، با به کار گیری این عبارت تعریف می شن.
باید منتظر باشیم و ببینیم سرنوشت لیبرلند به کجا ختم می شه.